Hechting rondom geboorte
“Veilige hechting geeft je kindje een diep vertrouwen in het leven. Dat is even belangrijk als eten en drinken.” (Anja Caers)
Als moeder mocht ik zelf vier keer de bijzondere overgang meemaken die de geboorte van een kindje teweeg brengt. Vier keer dat bijzondere eerste moment, die eerste kennismaking na het intense proces van de bevalling. De eerste oogopslag, een knuistje die zich om je vinger klemt, de eerste keer aanhappen waarbij een kindje precies weet wat het moet doen. In mijn werk heb ik het voorrecht om van deze bijzondere momenten getuige te zijn. En oh, wat is het wonderlijk, elke keer weer. Die eerste ontmoeting, die eerste ontroerende momenten. Het is voor mij een enorme eer dat ik als kraamverzorgster een bijdrage mag leveren aan de ontwikkeling van gezonde hechting in die eerste periode.
De algemene visie op hechting gaat vaak over hechting tussen ouder en kind. In de kraamzorg krijgen we veel vragen over hoe dat nu het beste verzorgd kan worden. Vaak wordt hierbij aangegeven dat er veel huid op huid contact moet zijn. En in mijn werk zie ik hoe zowel ouders als baby’s hier volop van genieten.
Naast deze ouder-kind hechting besteed ik in de kraamweek ook aandacht aan de hechting die het kindje met z’n eigen lijfje opbouwt. Dat contact met het eigen lijfje moet ontwikkeld, geleerd, worden zeg maar. Immers het kindje heeft zichzelf in de buik van de moeder nog amper zelf ervaren. Het is gegroeid in die moederbuik en weet niet anders dan dat zij en hij 1 geheel zijn.
Door de geboorte, ervaart het kindje voor het eerst de druk op zijn lijfje. Daarmee wordt het zintuig dat wij tast noemen “aangezet”. Als er op het moment van geboorte handen zijn die het lijfje aanpakken en er een omgeving is die heel anders aanvoelt in temperatuur, licht en geluid, dan is er voor het eerst de ervaring van een buitenwereld. En door de ervaringen met die buitenwereld ontstaat een binnenwereld. De wereld binnen de grenzen van het eigen lijfje. Alles wat er dus van buitenaf binnen komt, ervaren wordt, wordt verwerkt in die binnenwereld, in dat lijfje. Daar krijgt het een plekje en zal het kindje het zich herinneren. Als dat rustig en veilig kan, dan kan het kindje zich ook rustig en veilig naar buiten richten. Zo leert het een eigen IK te ontwikkelen.
Die twee zaken, zich hechten aan ouders en het hechten aan het eigen lijfje, lopen parallel aan elkaar. Beide componenten van die hechting zijn van even groot belang.
Lees meer over hechting in het eindartikel dat ik schreef ter afsluiting van de opleiding Natuurlijke Kraamzorg.